sportswashing

sportwashing

«wykorzystywanie sportu do poprawy reputacji nadszarpniętej skandalami, występkami, przestępstwami itp. poprzez organizowanie imprez sportowych, inwestowanie w drużyny i kluby sportowee oraz innne działania związane ze sportem»

Szejk Jassim bin Hamad bin Khalifa Al Thani to szef Qatar Islamic Bank, czyli największego banku w Katarze. Jego ojciec Hamad bin Jassim bin Jaber Al Thani to były premier tego kraju. Potencjalny właściciel Manchesteru United w przeszłości studiował w Anglii. Oczywiście przejęcie klubu przez katarskiego szejka spowodowałoby wylew kolejnych kontrowersji dotyczących problemu sportswashingu, w którym Katarczycy się specjalizują (sport.pl).

Pojęcie to inspirowane jest spopularyzowanym „greenwashing”. W dosłownym tłumaczeniu „sportswashing” oznacza „mydlenie oczu sportem”. Choć termin jest stosunkowo młody, zjawisko sportswashingu dostrzec można było już lata temu. Świetnym przykładem mogą być tutaj Igrzyska Olimpijskie w Berlinie z 1936 roku oraz w Moskwie z roku 1980 (flesz.amu.edu.pl).

Rosja w 2014 roku zorganizowała Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Soczi. W roku 2018 była z kolei gospodarzem mistrzostw świata w piłce nożnej. Nie może być tam więc przecież tak źle skoro rosyjskim władzom powierzono organizację imprez takiej rangi, prawda? Sprawa Nawalnego? No cóż, polityka. Kto by się w tym wszystkim połapał. W Rosji nie jest przecież wcale tak źle. Kilka lat temu zorganizowano tam mundial, a jeszcze wcześniej igrzyska olimpijskie. Sportwashing w pełnej krasie (sportmarketing.pl).

W sportwashing wpisuje się także sprowadzenie Ronaldo do Arabii Saudyjskiej, zatrudnienie Messiego w roli ambasadora turystycznego, zakup Paris Saint-Germain przez katarską spółkę czy organizacja ostatnich mistrzostw świata (sport.tvp.pl).